Και οι δυο αυτές βλάβες είναι καλοήθης και προκαλούν διόγκωση του όρχι η οποία μπορεί να προκαλέσει ανησυχία στον ασθενή.

Η επέμβαση για την αποκατάσταση της υδροκήλης γίνεται διαμέσου μιας μικρής τομής στο δέρμα του οσχέου κι εν συνεχεία, αφού αδειάσει το υγρό της υδροκήλης, αφαιρείται το μεγαλύτερο μέρος του σάκου που περιείχε αυτό το υγρό αποκλείοντας έτσι την πιθανότητα υποτροπής.

Η αποκατάσταση της σπερματοκήλης γίνεται πάλι διαμέσου μιας μικρής τομής στο όσχεο. Η κύστη παρασκευάζεται πολύ προσεκτικά κι αφαιρείται en block ενώ το σωληνάριο που ενώνει τη κύστη με την επιδιδυμίδα πρέπει να εντοπίζεται και να απολινώνεται

Και οι δυο αυτές επεμβάσεις λαμβάνουν χώρα σε κλινική με τη μορφή ημερήσιας νοσηλείας κι εξιτήριο δίνεται στον ασθενή αργότερα την ίδια μέρα της επέμβασης με συγκεκριμένες οδηγίες (αποφυγή άρσης βάρους, χρήση ειδικών εσωρούχων, ήπια παυσίπονα κι αποιδηματικά)

Μετά την επέμβαση σχεδόν όλοι οι ασθενείς εμφανίζουν ήπιο οίδημα και εκχύμωση στο όσχεο. Αυτό υποχωρεί εντός ολίγων ημερών.

Πιο σπάνια μπορεί να συμβεί μεγαλύτερο αιμάτωμα στο όσχεο η αντιμετώπιση του όπου είναι συντηρητική με υποχώρηση μετά από μερικές εβδομάδες. Μια άλλη επιπλοκή είναι η επιμόλυνση και δημιουργία αποστήματος που απαιτεί νέα χειρουργική επέμβαση.