Η συχνότητα με την οποία εμφανίζεται αυξάνει με την ηλικία ενώ οι γυναίκες έχουν πενταπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν ακράτεια. 

Η ακράτεια αποτελεί ένα σύμπτωμα σοβαρό το οποίο επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Η εμφάνιση της δε μπορεί και δεν πρέπει να θεωρείται φυσιολογικό επακόλουθο της τρίτης ηλικίας.

Η ακράτεια διακρίνεται σε:

• ακράτεια από προσπάθεια, όταν συμβαίνει σε συνθήκες αυξημένης ενδοκοιλιακά πίεσης (πχ. βήχας, άρση βάρους)
• επιτακτική ακράτεια, όταν υπάρχει διαφύγει ούρων από αιφνίδια ανεξέλεγκτη επιθυμία για ούρηση κι ο ασθενης δεν προλαβαίνει να φτάσει στην τουαλέτα
• μικτή ακράτεια, όπου υπάρχει συνδυασμός των δυο παραπάνω τύπων
• ακράτεια από υπερπλήρωση, όπου λόγω χρόνιας επίσχεσης ούρων συμβαινει υπερδιάταση της κύστης και υπερχείλιση που εκλαμβάνεται ως ακούσια απώλεια ούρων

Η διερεύνηση της ακράτειας περιλαμβάνει τη λήψη πλήρους ιστορικού και κλινικής εξέτασης τα οποία κατά περίπτωση μπορεί να συμπληρωθούν από εργαστηριακό έλεγχο κι απεικονιστικές εξετάσεις, ουροδυναμικό έλεγχο και κυστεοσκόπηση. Πολύ σημαντική εδώ θεωρείται η εξατομικευμένη προσέγγιση του κάθε ασθενούς και η διενέργεια στοχευμένων διαγνωστικών εξετάσεων που θα μπορέσουν να απαντήσουν συγκεκριμένα ερωτήματα θέτοντας τη βάση για τη λύση του προβλήματος.

Η θεραπεία της ακράτειας σχετίζεται πρωτίστως με το είδος της ακράτειας από την οποία πάσχει ο ασθενής και μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, ασκήσεις ενδυνάμωσης του πυελικού εδάφους, θεραπείες συμπεριφοράς και φαρμακευτική θεραπεία.

Τέλος υπάρχουν οι επεμβατικές θεραπείες όπως η θεραπεία Botox για την υπερδραστήρια κύστη, η τοποθέτηση ταινίας μέσης ουρήθρας για τη γυναικεία ακράτεια από προσπάθεια και η τοποθέτηση τεχνητού σφιγκτήρα για την ακράτεια από προσπάθεια στον άνδρα, συνήθως μετά από ριζική προστατεκτομή.