Όταν η ακροποσθία γίνει τόσο στενή ώστε δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω για να αποκαλυφθεί η βάλανός αυτό ονομάζεται φίμωση.

Η φίμωση είναι φυσιολογική στα νεογνά και μέχρι την ηλικία των 3 θα πρέπει κα αποφεύγονται όλες οι βίαιες προσπάθειες να τραβηχτεί η ακροποσθία προς τα πίσω για να αποκαλυφθεί η βάλανος. Η πρακτική αυτή αυξάνει απλώς τον κίνδυνο για μικροτραυματισμούς της ακροποσθίας, δημιουργίας ουλών και μετατροπής της φυσιολογικής φίμωσης σε παθολογική. Η φυσιολογική φίμωση στα αγόρια στις περισσότερες περιπτώσεις υποχωρεί από μόνη της μεγαλώνοντας και μέχρι την εφηβεία η φίμωση έχει αποκατασταθεί στη μεγαλύτερη πλειοψηφία των αγοριών.

Στους ενήλικες η φίμωση έχει ως προδιαθεσικούς παράγοντες τις κακές συνθήκες υγιεινής στην περιοχή των γεννητικών οργάνων είτε δερματικές παθήσεις της βαλάνου όπως ο σκληροατροφικός λειχήνας.

Η διάγνωση της φίμωσης στηρίζεται στην λήψη του ιστορικού όπου ασθενής αναφέρει δυσκολία να τραβήξει την ακροποσθία μπροστά κάτω, πόνο και δυσφορία κατά τη σεξουαλική επαφή καθώς και ενδεχομένως ιστορικό τοπικών ερεθισμών και βαλανίτιδας. Κατά την κλινική εξέταση υπάρχει χαρακτηριστική δυσκολία να αποκαλυφθεί η βάλανός και η ακροποσθία είτε είναι αδύνατο να τραβηχτεί προς τα πίσω είτε εάν αυτό επιτευχθεί σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό δαχτυλίδι ουλώδους ιστού τυπικό για τη φίμωση.

Η θεραπεία της φίμωσης περιλαμβάνει τη συντηρητική αγωγή με εφαρμογή τοπικά κρέμα κορτιζόνης είτε την χειρουργική αντιμετώπιση με την περιτομή, την χειρουργική δηλαδή αφαίρεση της ακροποσθίας. Πρόκειται για μία επέμβαση ρουτίνας η οποία διενεργείται με ημερήσια νοσηλεία και ο ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες άμεσα.

Μια άλλη αρκετά συνηθισμένη πάθηση είναι ο βραχύς χαλινός. Ο χαλινός είναι η δερματική πτυχή στην κάτω επιφάνεια της βαλάνου που ενώνει τη βάλανο με την ακροποσθία. Υπό φυσιολογικές συνθήκες έχει αρκετή ελαστικότητα και μήκος εάν όμως το μήκος του δεν είναι αρκετό ονομάζεται βραχύς χαλινός. 

Το τυπικό σύμπτωμα του βραχέως χαλινού είναι η κάμψη της βαλάνου προς τα κάτω όταν το πέος είναι σε στύση ενώ συχνοί είναι οι μικροτραυματισμοί του χαλινού στη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής που προκαλούν δυσφορία. Καμία φορά μπορεί να συμβεί μεγαλύτερη ρήξη του χαλινού και έντονη αιμορραγία που συνήθως τρομάζει τον ασθενή.

Η θεραπεία αυτής της κατάσταση περιλαμβάνει τη διατομή του χαλινού, μια απλή χειρουργική πράξη ρουτίνας η οποία γίνεται υπό τοπική αναισθησία στο ιατρείο.