Πρόκειται για μια ασφαλή, σύντομη κι ανώδυνη χειρουργική επέμβαση με στόχο την απολίνωση των σπερματικών πόρων. Με τον τρόπο αυτό το σπερματικό υγρό παύει να περιέχει σπερματοζωάρια κι ως εκ τούτου εκμηδενίζεται ο κίνδυνος τεκνοποίησης.
Η βαζεκτομή θεωρείται η αποτελεσματικότερη μέθοδος αντισύλληψης κι αποτελεί μια ιδιαίτερα καλή λύση για όσους άνδρες θεωρούν ότι έχουν ολοκληρώσει τον παραγωγικό τους κύκλο. Δίνεται φυσικά η δυνατότητα στον ασθενή για κατάψυξη σπέρματος πριν από την επέμβαση.
Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό τοπική αναισθησία στο χώρο του ιατρείου ή σε κάποια κλινική με τη μορφή χειρουργείου ημέρας. Ο χειρούργους-ουρολόγος πραγματοποιεί μια ελάχιστη τομή στο δέρμα του οσχέου πάνω από τον κάθε όρχι κι αναζητεί τον σπερματικό πόρο, τον οποίο αφού παρασκευάσει αφαιρεί ένα τμήμα για να διακόψει έτσι την κυκλοφορία των σπερματοζωαρίων. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται και στον άλλο όρχι κι έπειτα οι δυο μικρές τομές κλείνουν με απορροφήσιμα ράμματα.
Πρέπει να τονιστεί ότι η επέμβαση δεν επηρεάζει την παραγωγή τεστοστερόνης ή τη στύση. Δεν επηρεάζει επίσης την εκσπερμάτωση η οποία συνεχίζεται κανονικά, απλώς δεν υπάρχει πια η δυνατότητα τεκνοποίησης. Επίσης η σεξουαλική διέγερση και το αίσθημα οργασμού παραμένουν ανέπαφα.
Πρέπει να τονιστεί ότι η βαζεκτομή δεν είναι άμεσα αποτελεσματική. Απαιτούνται περίπου 3 μήνες ή τουλάχιστον 20 εκσπερματίσεις πριν ο άνδρας είναι ασφαλής να έχει σεξουαλικη επαφή χωρίς προφυλακτικό. Ο χειρουργός-ουρολόγος οφείλει να συστήσει τη διενέργεια ανάλυσης σπέρματος 3 μήνες μετά την επέμβαση, η οποία θα επιβεβαιώσει την πλήρη απουσία σπερματοζωαρίων από το σπερματικό υγρό.
Ο άνδρας που έχει υποβληθεί σε βαζεκτομή δεν πρέπει να ξεχνά ότι ενώ ενώ είναι ασφαλής για το ενδεχόμενο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης δεν προστατεύεται από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Όσον αφορά τις επιπλοκές μετά την επέμβαση συνήθως έχουν να κάνουν με την εμφάνιση οιδήματος κι ελαφράς ευαισθησίας στο όσχεο, το οποίο διαρκεί λίγες μέρες μετά την επέμβαση κι αποδράμει από μόνο του. Πολύ πιο σπάνια μπορεί να εμφανιστεί αίσθημα χρόνιου πόνου στον όρχι η ένταση του οποίου διαφέρει από ασθενή σε ασθενή.